I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

W owym czasie pojawił się Jan Chrzciciel i głosił na Pustyni Judzkiej te słowa: «Nawracajcie się, bo bliskie jest królestwo niebieskie». Do niego to odnosi się słowo proroka Izajasza, gdy mówi: «Głos wołającego na pustyni: Przygotujcie drogę Panu, dla Niego prostujcie ścieżki!» Sam zaś Jan nosił odzienie z sierści wielbłądziej i pas skórzany około bioder, a jego pokarmem były szarańcza i miód leśny. Wówczas ciągnęły do niego Jerozolima oraz cała Judea i cała okolica nad Jordanem. Przyjmowano od niego chrzest w rzece Jordan, wyznając swoje grzechy. A gdy widział, że przychodziło do chrztu wielu spośród faryzeuszów i saduceuszów, mówił im: «Plemię żmijowe, kto wam pokazał, jak uciec przed nadchodzącym gniewem? Wydajcie więc godny owoc nawrócenia, a nie myślcie, że możecie sobie mówić: „Abrahama mamy za ojca”, bo powiadam wam, że z tych kamieni może Bóg wzbudzić dzieci Abrahamowi. Już siekiera jest przyłożona do korzenia drzew. Każde więc drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, zostaje wycięte i wrzucone w ogień. Ja was chrzczę wodą dla nawrócenia; lecz Ten, który idzie za mną, mocniejszy jest ode mnie; ja nie jestem godzien nosić Mu sandałów. On was chrzcić będzie Duchem Świętym i ogniem. Ma on wiejadło w ręku i oczyści swój omłot: pszenicę zbierze do spichlerza, a plewy spali w ogniu nieugaszonym».

Mt 3,1-12

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Jak wynika ze słów proroka znad Jordanu, Jana Chrzciciela, nie wystarczy podjąć trud nawrócenia serca, przemiany swego życia. Trzeba też zadbać o to, aby ten wysiłek wydał godne, dobre, realne owoce, aby nawrócenie nie było udawane, pozorowane, podjęte dla świętego spokoju.
Czy o tym pamiętam podejmując moje, adwentowe nawrócenie, adwentowy wysiłek przemiany życia, serca? Czy nie próbuję udawać, że się nawracam, trudzę a w rzeczywistości nic w moim życiu i sercu się nie zmienia na lepsze, co skutkuje tym, że nie idę do przodu, ale wręcz w duchowym rozwoju cofam się? Czy tą opieszałością nie zarażam innych, zniechęcając ich do podjęcia duchowego wysiłku? Czy raczej jestem tym, który mobilizuje siebie i innych do podejmowania solidnego, realnego nawrócenia?

Współcześni Janowi Chrzcicielowi brak zdecydowanej przemiany w życiu usprawiedliwiali swoim pochodzeniem od Patriarchy Abrahama. Ich zdaniem to niejako automatycznie ich zwalniało z trudu nawracania się, poprawy swojego życia.
Czy i ja nie stosuję podobnego zagrania, podobnej wymówki, tłumaczenia się jeżeli chodzi o moje nawrócenie, czy nie zasłaniam się tym, że przecież jestem ochrzczony i byłem u bierzmowania i pierwszej komunii, spowiedzi, staram się w każdą niedziele być na Mszy świętej? Czy to nie wystarczy? Czy trzeba mi podejmować jeszcze jakieś wysiłki i starania? Czy niejako z urzędu nie należy mi się status człowieka nawróconego i to już na całe życie?
Pomodlę się, aby czas adwentu był dla mnie czasem rzetelnego nawrócenia i jeszcze większego otwarcia na dar Bożego królestwa, aby w moim życiu umocniły się Boże rządy. Dalej będę prosił o dar pokoju dla Ukrainy, o zakończenie wojny, o Boże błogosławieństwo dla dzieł podejmowanych przez Kościół święty w czasie adwentu.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Wyzwoli bowiem biedaka, który Go wzywa,
i ubogiego, co nie ma opieki.
Zmiłuje się nad biednym i ubogim,
nędzarza ocali od śmierci...

Ps 72,12-13

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pokój zakwitnie, kiedy Pan przybędzie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS