I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

Trwajcie więc cierpliwie, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik czeka wytrwale na cenny plon ziemi, dopóki nie spadnie deszcz wczesny i późny. Tak i wy bądźcie cierpliwi i umacniajcie serca wasze, bo przyjście Pana jest już bliskie. Nie uskarżajcie się, bracia, jeden na drugiego, byście nie popadli pod sąd. Oto sędzia stoi przed drzwiami. Za przykład wytrwałości i cierpliwości weźcie, bracia, proroków, którzy przemawiali w imię Pańskie.

Jk 5,7-10

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Autor natchniony wzywa nas w życiu do postawy cierpliwości i wytrwałości. Kresem tej postawy, tym co nas z niej zwolni, będzie powtórne przyjście Pana Jezusa. Wówczas nasza cierpliwość i wytrwałość będzie wynagrodzona jak cierpliwość i wytrwałość rolnika czekającego na plony ziemi. Oczekując na przyjście Pana trzeba nam dbać o piękno naszego serca, umacniać je, unikać uskarżania się na siebie nawzajem, uczyć się cierpliwości i wytrwałości z przykładu życia proroków Pańskich.

Czy jestem człowiekiem cierpliwym i wytrwałym, umiejącym czekać wytrwale na owoce mojej pracy, mojego wysiłku, mojej nauki, mojej modlitwy, mojego życiowego zaangażowania? Czy nie oczekuję wspaniałych rezultatów, dobrych wyników wręcz natychmiast, już, teraz? Czy na kartach Pisma świętego, kartach historii, ale też w moim otoczeniu odnajduję ludzi, od których mogę uczyć się, co to znaczy być w życiu cierpliwym czy też wytrwałym i czy wytrwale uczę się tych cech od nich? Czy uczę się tych cech, podpatrując procesy zachodzące w naturze, w przyrodzie? Jak często uskarżam się na innych, obarczając ich w części czy w całości za fatalny, kiepski, zły stan mojego życia? Czy potrafię wziąć w pełni odpowiedzialność za swoje życie? Czy zamiast uskarżania się na innych, obrażania, przerzucania na nich odpowiedzialności staram się podejmować z nimi owocną, codzienną współpracę? Czy i czym na co dzień umacniam moje serce? Czy wśród tych „umacniaczy” jest codzienna modlitwa, lektura Bożego słowa, udział we Mszy świętej, dobre relacje z moimi bliźnimi, troska o swoje zdrowie ducha i ciała? Czy dbam o moją cierpliwość i wytrwałość, bo mają mi pomóc w mądrym oczekiwaniu powtórnego przyjścia Pana Jezusa? Czy pragnę, aby Pan, kiedy nadejdzie u kresu czasów, zebrał obfite plony z pola mojego serca? Czy przejawy niecierpliwości i braku wytrwałości zawierzam Bożemu miłosierdziu i ciągle się poprawiam w tej materii?
Pomodlę się o umocnienie we mnie postawy cierpliwości i wytrwałości, także w owocnym przeżywaniu trwającego czasu adwentu. Pomodlę się o dar pokoju na Ukrainie, w ludzkich sercach, o dary i prowadzenie Ducha Świętego w realizacji adwentowych dzieł w tym rekolekcji świętych, Mszy świętych roratnich i innych.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Pan przywraca wzrok ociemniałym,
Pan dźwiga poniżonych.
Pan kocha sprawiedliwych,
Pan strzeże przybyszów...

Ps 146,8-9

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Przybądź, o Panie, aby nas wybawić

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS