I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: „pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana.  A Jezus znowu rzekł do uczniów: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

J 20, 19-23

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Jezus Zmartwychwstały przychodząc do uczniów ukrytych w Wieczerniku, którego drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami i ewentualnymi represjami z ich strony, przynosi im dar pokoju, pokoju według Jego zasad a nie tego świata. Po drugie ukazuje im chwalebne rany, które potwierdzają, że cierpiał prawdziwie, że na krzyżu nie udawał. Te rany są znakiem, że nie wstydzi się tych, za których cierpiał i Jego ogromnej do nich miłości. Po trzecie przekazuje im zadanie kontynuacji misji, którą Jemu powierzył Ojciec a wraz z misją uczniowie otrzymują wsparcie Ducha Świętego, Jego moc.

Czy pokój Pana wypełnia moje serce? Czy jest skutecznym antidotum przeciw wszelkim niepokojom, które próbują zawładnąć moim sercem i życiem? Czy regularnie w sakramencie pojednania z serca usuwam grzech, który rodzi niepokój? Czy jestem człowiekiem Bożego pokoju w środowisku mojego, codziennego życia? Rany Jezusa podkreślają, że On  dokonując mojego zbawienia nie udawał, prawdziwie cierpiał. Czy i ja jestem prawdziwie Jego uczniem? Czy unikam w moim życiu duchowym, religijnym wszelkiego rodzaju udawania, pokazówek, szukania ludzkiego uznania a nie Bożej chwały? Czy i ja na moją miarę i możliwości kontynuuję misję Pana Jezusa? Czy czynię to zawsze we współpracy z Duchem Świętym? Czy w szczególny sposób modlę się za tych, który trwają w zatwardziałości swoich grzechów, unikają Bożego miłosierdzia, pojednania z Bogiem i ludźmi?

Poproszę, aby Duch Święty napełnił cały Kościół i moje serce mocą swej Obecności. Uczynię wszystko, aby moje życie, świadectwo dawane Jezusowi było prawdziwe i autentyczne, aby nie było tam udawania. Będę błagał o Boży pokój na Ukrainie w ludzkich sercach. Polecę Panu Jezusowi wszystkie dzieci, które w tym miesiącu pierwszy raz przyjęły Go w Komunii świętej, aby umacniała się w ich sercach miłość do Jezusa obecnego w Eucharystii.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Gdy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je napełniając swym duchem
i odnawiasz oblicze ziemi...

Ps 104, 29-30

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS