Uroczystość Najświętszej Trójcy przypomina, że ważniejsze od wiedzy teologicznej są nasze relacje z Bogiem. Dzięki nim możemy narodzić się na nowo, choć tajemnica trójjedynego Boga przewyższa zdolności pojmowania ludzkiego intelektu. Na te aspekty zwraca uwagę Danuta Piekarz, od wielu lat współpracująca z Centrum Formacji Duchowej w Krakowie, w komentarzu na Uroczystość Trójcy Świętej roku A.

Komentarz wideo:

1. Bóg umiłował świat

Być może utrwalił się w nas obraz ze średniowiecznych ołtarzy: Ojciec i Syn siedzą na tronach, a nad nimi unosi się Duch Święty. Są razem, ale jakby nic ich nie łączyło. Nie możemy, nawet w największym uproszczeniu, w taki sposób wyobrażać sobie Osób Boskich. Stworzenie świata, jego odkupienie i nieustanne uświęcanie są wynikiem ścisłego współdziałania Trójcy Świętej.

Czy wierzę w Boga, który codziennie z miłością działa w świecie i nie chce, aby ktokolwiek w nim zginął?

1. Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie

My nie wiemy, jak się żyje „jeden w drugim”. Gdy ktoś mówi, że przyjdzie u nas zamieszkać, zaraz rodzi się pytanie: Ile pokoi zajmie? Trochę rozumiemy, co oznacza żyć „jeden dla drugiego” albo „jeden z drugim”, ale nie pojmiemy, co czuje Chrystus, powtarzając, że jest w Ojcu. Modlimy się więc: Co dla zmysłów niepojęte, niech dopełni wiara w nas.

Czy mam taką wiarę?

1. Syna swego dał

Nikodem to cichy zwolennik Nazarejczyka. Był faryzeuszem, który uznawał w Jezusie nauczyciela przychodzącego od Boga, ale bał się do tego przyznać publicznie. Przychodził do Niego w nocy i prosił o wyjaśnienie nurtujących go problemów. Dowiedział się, że można narodzić się powtórnie i stać się dzieckiem Bożym przez przyjęcie Jezusa. Ile razy wsłuchujemy się w Jego Słowo – tyle razy przychodzi do nas z Ojcem i Duchem - do naszego serca, do naszej rodziny.

Pozwólmy Mu, by i teraz przeszedł!