I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

W owym czasie Jezus przemówił tymi słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi, a objawiłeś je prostaczkom. Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie.(...)
Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”.

Mt 11, 25-26.28

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Cała Ewangelia, całe życie Jezusa to wysławianie Ojca, Pana nieba i ziemi. Ojca, który jak słyszymy w dzisiejszym fragmencie Ewangelii, często umyka umysłom mądrych i roztropnych, a daje się „pojąć” umysłom i sercom prostaczków. Pan Jezus zaprasza nas do wysławiania, uwielbiania Ojca Niebieskiego tak po prostu z głębi serca.

Czy moja wiedza, wykształcenie, zdolności nie okradają i mnie z prostoty w relacji z Ojcem, który jest w niebie? Czy staram się Go wysławiać, chwalić, uwielbiać? Czy tylko zasypuje stertą próśb i utyskiwań, marudzę i narzekam, ciągle jestem z czegoś niezadowolony? Czy nie zapominam o modlitwie uwielbienia w moim odniesieniu do Boga Ojca?

Jezus zaprasza do Siebie utrudzonych i zmęczonych życiem i jego problemami. Nie będzie za nich tych problemów rozwiązywał, ale z nimi. On im pomoże, pokrzepi, doda odwagi, wskaże odpowiednie rozwiązania, wskaże środki i pomoce, ale nie wyręczy, nie zastąpi, nie zwolni z trudu i zaangażowania.

To zaproszenie jest także skierowane pod moim adresem. Czy korzystam z tego? Jak często zamiast u Jezusa szukam pokrzepienia, pomocy w doraźnych środkach, tylko ludzkich środkach, które ostatecznie okazują się niewystarczające? Czy nie zadowalam się połowicznymi rozwiązaniami? Czy pragnę stałej, owocnej współpracy z Panem i ją podejmuję?

Pomodlę się o Boże błogosławieństwo dla wypoczywających, szczególnie dla dzieci i młodzieży, organizatorów odpoczynku. Dalej będę błagał Pana Boga o pokój na Ukrainie, w ludzkich sercach, o zakończenie wszelkich konfliktów i sporów.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Pan jest łagodny i miłosierny
nieskory do gniewu i bardzo łaskawy.
Pan jest dobry dla wszystkich,
a Jego miłosierdzie nad wszystkim co stworzył...

Ps 145, 8-9

IV Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS