I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

W Gibeonie Pan ukazał się Salomonowi w nocy, we śnie. Wtedy rzekł Bóg: "Proś o to, co mam ci dać". Teraz więc, o Panie, Boże mój, Tyś ustanowił królem Twego sługę w miejsce Dawida, mego ojca, a ja jestem bardzo młody. Brak mi doświadczenia! Ponadto Twój sługa jest pośród Twego ludu, któryś wybrał, ludu mnogiego, którego nie da się zliczyć ani też spisać, z powodu jego mnóstwa. Racz więc dać Twemu słudze serce pełne rozsądku do sądzenia Twego ludu i rozróżniania dobra od zła, bo któż zdoła sądzić ten lud Twój tak liczny?" Spodobało się Panu, że właśnie o to Salomon poprosił. Bóg więc mu powiedział: "Ponieważ poprosiłeś o to, a nie poprosiłeś dla siebie o długie życie ani też o bogactwa, i nie poprosiłeś o zgubę twoich nieprzyjaciół, ale poprosiłeś dla siebie o umiejętność rozstrzygania spraw sądowych, więc spełniam twoje pragnienie i daję ci serce mądre i rozsądne, takie, że podobnego tobie przed tobą nie było i po tobie nie będzie.

1 Krl 3, 5.7-12

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Historia młodego króla Salomona i jego modlitwy uczy, że nie wystarczy Pana Boga prosić, wręcz zasypywać prośbami, przeróżnymi prośbami. Ważny jest też przedmiot prośby, to, o co chcemy prosić. Salomon prosił Pana Boga o dary, które miały wspomagać go w wykonywaniu urzędu królewskiego. On chciał być dobrym królem dla swojego ludu, osądzać i wydawać sprawiedliwe wyroki. Autor natchniony  pisze, że modlitwa Salomona i zawarta w niej prośba spodobała się Panu, który niejako nie miał wątpliwości, co do spełnienia prośby młodego władcy. Salomon otrzymał od Pana serce mądre i roztropne i jak wiemy z przekazu ksiąg biblijnych  do tego Pan Bóg jeszcze „dorzucił gratis” bogactwo, długie życie, sławę, pokój z wszystkimi sąsiadami.

Jak wygląda moja modlitwa prośby? Czy w ogóle o cokolwiek proszę Pana Boga? Czy nie usiłuję w życiu sobie radzić bez Bożego wsparcia, tylko o własnych siłach? Jeżeli już o coś proszę Pana Boga, to o to, by „nie mieszał się” w moje ziemskie sprawy. Czy moje prośby „podobają się” Panu Bogu, poruszają Jego Serce? Ile miejsca w moich prośbach do Pana Boga zajmują sprawy duchowe a ile sprawy materialne? Ile miejsca w mojej modlitwie prośby zajmują troski, kłopoty, potrzeby moich bliźnich, czy oni i ich sprawy są tam w ogóle obecne? Czy zauważam, że z wiekiem, z tym jak przybywa mi lat, moja modlitwa prośby staje się dojrzalsza, mądrzejsza, otwarta na potrzeby innych? Czy proszę Pana Boga o to, abym umiał wykorzystywać moje życiowe doświadczenie, które powinno być coraz większe, moją życiową mądrość dla dobra swojego i innych?

Pomodlę się o życie mądre i roztropne. Pomodlę się o pokój na świecie, za wypoczywających na wakacjach i urlopach, za ciężko pracujących w tym czasie wakacyjnym, za zmagających się z plagą pożarów.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Panie, Ty jesteś moim działem,
przyrzekłem zachowywać Twoje słowa.
Prawo ust Twoich jest dla mnie lepsze
niż tysiąc sztuk złota i srebra...

Ps 119, 57.72

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Jakże miłuję prawo Twoje, Panie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS