I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Ja też wam powiadam: <<Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.
Kto w drobnej rzeczy jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w drobnej jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie>>”.
Łk 16, 9-10

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

Mamona, kasa, gotówka po prostu pieniądze niewłaściwie używane, jak wiele zła w życiu mogą uczynić. Ale też mogą, dobrze używane, uczynić wiele dobra, wielu ludzkim potrzebom zaradzić, przywrócić radość życia, uratować ginącą nadzieję, zwyczajnie pomóc. Do takiego używania, inwestowania mamony zachęca Pana Jezus. On pragnie, abyśmy używali jej w służbie drugiemu człowiekowi.

Ja a pieniądze, mamona, kasa: jakie łączą nas relacje? To one mą, czy ja nimi rządzę, kieruję, gospodaruję? Czy wykorzystuje pieniądze jako przestrzeń, środek pomagania innym, wspomagania innych w potrzebie? Czy wykorzystuje do tego moje pieniądze? Czy ciągle nie uważam, że mam za mało mamony, aby dzielić się nią z innymi? Czy pamiętam, że nieba nie można kupić ale dobrze używając mamony można je sobie otworzyć, być do niego przyjętym?

Do rzeczy wielkich jakże często dochodzi się powoli, małymi krokami, wiernością w tym co małe i niepozorne. Jedne i drugie wymagają wierności, wytrwałości. Odnosi się to również do spraw materialnych. Mamona, pieniądze także w małych kwotach czy sumach, to wielka pokusa do nieuczciwości, zachłanności czy oszukiwania.

Jak ja traktuje moje z pozoru drobne obowiązki, zadania, powinności, zobowiązania? Czy nie marzę ciągle o wielkich, spektakularnych a te małe wykonuje tak od niechcenia, po łebkach, na 50%, aby było. Czy otrzymując do wykonania coś ważnego, jestem radosny czuje się dowartościowany, zauważony a kiedy coś mało znaczącego, ogarnia mnie smutek czy zniechęcenie? Jaka jest moja uczciwość w tzw. finansach. Czy potrafię się rozliczyć z drobnych sum, kwot, rozliczyć się co do grosza? Czy nie przywłaszczam sobie drobnych kwot, nie widząc w tym niczego złego? Czy jestem wierny na 100% i w tym co wielkie, i w tym co małe?

Pomodlę się o dar wierności i uczciwość w tym co małe i w tym co wielkie, o dobre używanie mamony, o ustanie wszelkich konfliktów i wojen, za tych, którzy prosili mnie o modlitwę, czy tych, którym ją obiecałem.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Chwalcie, słudzy Pańscy,
chwalcie imię Pana.
Niech imię Pańskie będzie błogosławione
teraz i na wieki...

Ps 113, 1-2

IV Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pana pochwalcie, On dźwiga biednego

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS