I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty:

Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył.
Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili:
„Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym”.
Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc:
„Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie”.
Był także  nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim:
„To jest król żydowski”.
Łk 23, 35-38

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Dziś byśmy powiedzieli, że lud stał i się gapił, żądny sensacji. Od czasów Pana Jezusa niewiele się zmieniło w postawie tłumu.  Członkowie zaś Wysokiej Rady nie dawali za wygraną. Oni koniecznie chcieli, aby Jezus zmienił swe mesjańskie plany, a w rezultacie plany Ojca, postąpił wbrew Ojcu. Wtórowali im rzymscy żołnierze. Jedni i drudzy chcieli, aby Pan Jezus sam zszedł z Krzyża, aby ratował Siebie i zapomniał o innych.

Ja mam nie tyle gapić się na Ukrzyżowanego, co Go adorować. Patrzeć z miłością, nie z obojętnością. Dziękować, że przyszedł wybawiać innych, a wśród nich także i mnie. Jezus uczy mnie, że w drodze do domu Ojca nie jestem sam. To wielki egoizm, ratować tylko własną skórę, myśleć tylko o sobie. Trzeba mi mieć oczy szeroko otwarte, aby, gdy zajdzie taka potrzeba, pomóc moim braciom czy siostrom, którzy na drodze do domu Ojca się pogubili, pobłądzili, zabłąkali czy wręcz tę drogę porzucili. Trzeba, aby im pomógł odnaleźć właściwy kierunek. Postanowię sobie, aby ze swojej mowy usunąć wszelkie przejawy drwiny czy szyderstwa z innych, które często ranią mocniej niż wbijane gwoździe.

Różne wywieszki, wizytówki, tablice informacyjne spotykamy w swoim życiu, codziennym życiu. Jezus też u kresu swego ziemskiego życia doczekał się takiej tabliczki podarowanej Mu przez rzymskiego namiestnika, Piłata. W zamyśle Piłata napis na niej umieszczony miał być drwiną z Jezusa i Żydów. W rzeczywistości, wbrew Piłatowi i wszystkim oprawcom, był niejako uroczystą proklamacją na cześć Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata.

Czy moje życie jest uroczystą i jednocześnie codzienną proklamacją na cześć Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata? Czy do języków wymienionych w Ewangelii doszedł także i mój? Czy moim językiem wysławiam Jezusa Króla? Czy On jest moim Królem i Panem? A może jest Panem i Królem całego Wszechświata, tylko nie moim, tylko nie mojego życia? Czy aby moje życie nie jest wyłączone spod Jego królewskiej jurysdykcji, panowania, rządów? Czy nie obowiązują tam, w moim życiu, prawa ustanowione, wymyślone przeze mnie i tylko przeze mnie?

Pomodlę się za wszystkich rządzących, aby sprawując władzę, czerpali z wzoru jakim jest Jezus Chrystus, Król Wszechświata. Dalej będę prosił o pokój dla świata.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
„Pójdziemy do domu Pana”.
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem...

Ps 122,1-2

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Idźmy z radością na spotkanie Pana

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS