I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Jezus szedł naprzód, zdążając do Jerozolimy. Gdy przybliżył się do Betfage i Betanii, ku górze zwanej Oliwną, wysłał dwóch spośród uczniów, mówiąc: «Idźcie do wsi, która jest naprzeciwko, a wchodząc do niej, znajdziecie uwiązane oślę, którego nie dosiadał żaden człowiek. Odwiążcie je i przyprowadźcie. A gdyby was kto pytał: „Dlaczego odwiązujecie?”, tak powiecie: „Pan go potrzebuje”». Wysłani poszli i znaleźli wszystko tak, jak im powiedział. A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?» Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje». I przyprowadzili je do Jezusa, a zarzuciwszy na nie swe płaszcze, wsadzili na nie Jezusa. Gdy jechał, słali swe płaszcze na drodze. Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów zaczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. I mówili głosem donośnym: «Błogosławiony Król, który przychodzi w imię Pańskie. Pokój w niebie i chwała na wysokościach». Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!» Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą».

Łk 19,28-40
Ewangelia z obrzędu poświęcenia palm

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

A gdy odwiązywali oślę, zapytali ich jego właściciele: «Czemu odwiązujecie oślę?» Odpowiedzieli: «Pan go potrzebuje». I przyprowadzili je do Jezusa. Pan Jezus dziś potrzebuje nie tyle oślęcia, aby wjechać na nim do mojej miejscowości, miasta, wioski, w której żyję, pracuję, uczę się, odpoczywam. On potrzebuje mnie, mojego serca, mojego świadectwa. Jezus pragnie, abym Go wwoził w swoje życie i życie tych, z którymi tworzę lokalną społeczność, codziennie. Problem często polega na tym, że jest to trudne, bo ja jestem przywiązany i to nie do słupa czy drzewa, ale do różnych spraw tego świata, które się jawnie nie zgadzają, abym był odwiązany, uwolniony od nich i przekazany do dyspozycji Jezusowi. Niekiedy to ja sam nie chcę się odwiązać, uwolnić, aby pójść do Jezusa i Jemu służyć.

Zbliżał się już do zboczy Góry Oliwnej, kiedy całe mnóstwo uczniów zaczęło wielbić radośnie Boga za wszystkie cuda, które widzieli. Dziękować, prosić czy przepraszać Pana Boga w sumie to potrafię. Trudniej jest z uwielbieniem. Czas więc szeroko otworzyć oczy, odrywając je wcześniej od komputera czy komórki, rozejrzeć się wokół siebie, dostrzec cuda Bożej łaski i dołączyć do tych, którzy uwielbiają Pana.

Lecz niektórzy faryzeusze spośród tłumu rzekli do Niego: «Nauczycielu, zabroń tego swoim uczniom!» Odrzekł: «Powiadam wam: Jeśli ci umilkną, kamienie wołać będą». Nigdy nie zabraknie tych, którzy będą starali się zniechęcić mnie i innych do chwalenia Pana Boga, stosując często absurdalne zakazy. Są tacy, którzy pochwały, słowa zachwytu, uwielbienia, pragną zachować tylko dla siebie, kosztem Pana Boga. Co robić? Wielbić Pana Boga. Kamienie już to czynią ze swej natury, wielbią, leżąc na drodze czy na polu. Pan Jezus pragnie naszego uwielbienia. To sprawi, że nasze serce nie zamieni się nigdy w kamień.

Zadbam o godne i owocne przeżycie czasu Wielkiego Tygodnia, szczególnie Triduum Paschalnego. Będę pamiętał o spowiedzi wielkanocnej. W modlitwie dalej będę wytrwale prosił o dar pokoju na świecie, na Ukrainie, w ludzkich sercach, w tym także i swoim; o ustanie pandemii.

III Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Dzielą między siebie moje szaty
i los rzucają o moją suknię.
Ty zaś, o Panie, nie stój z daleka:
pomocy moja, spiesz mi na ratunek...

Ps 22, 19 - 20

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

W Panu, Bogu moim wybrałem sobie schronienie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS