I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Pierwszą Księgę napisałem, Teofilu, o wszystkim, co Jezus czynił i czego nauczał od początku aż do dnia, w którym udzielił przez Ducha Świętego poleceń Apostołom, których sobie wybrał, a potem został wzięty do nieba. Im też po swojej męce dał wiele dowodów, że żyje: ukazywał się im przez czterdzieści dni i mówił o królestwie Bożym. A podczas wspólnego posiłku kazał im nie odchodzić z Jerozolimy, ale oczekiwać obietnicy Ojca: "Słyszeliście o niej ode Mnie - mówił - Jan chrzcił wodą, ale wy wkrótce zostaniecie ochrzczeni Duchem Świętym". Zapytywali Go zebrani: "Panie, czy w tym czasie przywrócisz królestwo Izraela?" Odpowiedział im: "Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi". Po tych słowach uniósł się w ich obecności w górę i obłok zabrał Go im sprzed oczu. Kiedy uporczywie wpatrywali się w Niego, jak wstępował do nieba, przystąpili do nich dwaj mężowie w białych szatach. I rzekli: "Mężowie z Galilei, dlaczego stoicie i wpatrujecie się w niebo? Ten Jezus, wzięty od was do nieba, przyjdzie tak samo, jak widzieliście Go wstępującego do nieba".

Dz 1,1-11

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”

„Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą…” - tymi słowami Pan Jezus podkreśla, że nie my ustalamy Panu Bogu kalendarz Jego działań. My mamy być gotowi na te wydarzenia. Ale działa to w drugą stronę. To my w porozumieniu z Panem Bogiem powinniśmy ustalać nasz kalendarz. On powinien mieć pełen wgląd w to, co jest tam zapisane.
Czy o tym pamiętam? Czy nie jest tak, że wprawdzie nie zaglądam Panu Bogu w Jego kalendarz, ale też nie dopuszczam Go do swojego? Czy wypełniając kalendarz, czynię to po konsultacjach z Panem Bogiem? Czy daty i wydarzenia umieszczone w moim kalendarzu, mają Jego aprobatę, zgodę, zatwierdzenie?

Pan Jezus nim wstąpił do nieba wielokrotnie spotykał się ze swoimi uczniami, mówił o królestwie Bożym, umacniał ich wiarę w tajemnicę zmartwychwstania. Zbawiciel czynił to, aby uczniowie po Jego odejściu to Boże królestwo dalej budowali w ludzkich sercach, umacniali królowanie Pana Boga, królowanie oparte nie na władzy, ale służbie, nie na przemocy, ale na miłości.
Czy Bóg króluje w moim sercu i życiu? Czy podporządkowuję się Jego królewskiej władzy? Czy nie jestem wiecznie zbuntowanym i niezadowolonym z Jego rządów poddanym? Czy zdaję sobie sprawę, że on mnie zaprasza do współkrólowania czyli służby i miłości, do odpowiedzialności za losy świata? Czy widzę, do czego zdolny jest człowiek, kiedy próbuje rządzić, królować po swojemu?

Pomodlę się o to, abym godnie tu na ziemi reprezentował niebo czyli Pana Boga, wytrwale budował Boże królestwo, służby i miłości. O pokój na świecie, Ukrainie, ludzkich sercach. Abym podążając ku wieczności mądrze i pięknie kształtował swoją doczesność, posłuszny prowadzeniu Ducha Świętego.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo.

Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Wszystkie narody, klaskajcie w dłonie,
radosnym głosem wykrzykujcie Bogu,
bo Pan Najwyższy, straszliwy,
jest wielkim Królem nad całą ziemią...

Ps 47, 2 - 3

IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą.

Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Śpiewajcie psalmy Bogu, śpiewajcie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS