I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Parakleta da wam, aby z wami był na zawsze.
Jeśli Mnie kto miłuje, będzie zachowywał moją naukę, a Ojciec mój umiłuje go i przyjdziemy do niego, i mieszkanie u niego uczynimy. Kto nie miłuje Mnie, ten nie zachowuje słów moich. A nauka, którą słyszycie, nie jest moja, ale Tego, który Mnie posłał, Ojca.
To wam powiedziałem, przebywając wśród was. A Paraklet, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem».
J 14, 15-16. 23b-26
II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.
Miłość to nie piękne słówka czy też słowa, choć i one mają miejsce i swoją rolę w okazywaniu miłości. Miłość to nade wszystko czyny. Miłość okazywana Panu Jezusowi to zachowywanie Jego przykazań, życie według Bożego słowa, Ewangelii. To zaś wydaje się być ponad nasze siły. I tu z pomocą przychodzi nam Duch Święty. On nie tylko nas poucza o Bożej Ewangelii, o niej przypomina, ale udziela nam Bożej mocy w jej praktykowaniu, wprowadzaniu w czyn w codzienności.
Czy o tym pamiętam? Czy nie marudzę i ciągle nie narzekam, że życie Ewangelią jest trudne czy wręcz niemożliwe, ale przyzywam pomocy Ducha Świętego i do dzieła? Czy życia Bożymi przykazaniami nie pozostawiam innym a sam żyję jak mi się uda? Czy życiem zgodnym z Ewangelią a nie tylko pięknymi słowami okazuję miłość Zbawicielowi?
Pomodlę się o dar owocnej współpracy z Duchem Świętym? Dalej będę prosił o dar pokoju dla świata i Ukrainy. Pomodlę się za tych, którzy w tym roku przyjęli sakrament bierzmowania lub go wkrótce przyjmą, aby powierzyli się mocy Ducha Świętego.
III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.
Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:
Gdy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je napełniając swym duchem
i odnawiasz oblicze ziemi...
Ps 104, 29 - 30
IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą.
Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:
Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię
opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS