I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Gdy raz modlił się na osobności, a byli z Nim uczniowie, zwrócił się do nich z zapytaniem: "Za kogo uważają Mnie tłumy?" Oni odpowiedzieli: "Za Jana Chrzciciela; inni za Eliasza; jeszcze inni mówią, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał". Zapytał ich: "A wy za kogo Mnie uważacie?" Piotr odpowiedział: "Za Mesjasza Bożego". Wtedy surowo im przykazał i napomniał ich, żeby nikomu o tym nie mówili. I dodał: "Syn Człowieczy musi wiele wycierpieć: będzie odrzucony przez starszyznę, arcykapłanów i uczonych w Piśmie; będzie zabity, a trzeciego dnia zmartwychwstanie". Potem mówił do wszystkich: "Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie naśladuje! Bo kto chce zachować swoje życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, ten je zachowa.

Łk 9,18-24

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

W niedzielnej Ewangelii odnajdziemy ukryte trzecie pytanie nie wyrażone wprost przez Jezusa. A Jego interesuje nie tylko, za kogo uważają Go ludzie, uczniowie, ale interesuje Go też, za kogo ja Go uważam, kim On jest dla mnie. Bardzo ważna jest osobista odpowiedź na to pytanie. Ona pociąga za sobą moją codzienną odpowiedź w kontekście osoby Pana Jezusa i Jego Ewangelii. Ta odpowiedź sprawia, że Jezus nie jest dla mnie kimś życiowo marginalnym, ale centralną postacią mojego każdego dnia. Ewangelia zaś to nie coś czego realizacje ciągle odkładam na później, na jutro, ale mój codzienny program życia.

Jaka jest moja odpowiedź? Kim dla mnie jest Pana Jezus? Czy uznaję w Nim Mesjasza Bożego, Zbawiciela? Czy tylko On dla mnie jest Jedynym Zbawicielem? Czy nie szukam dla Pana Jezusa w życiu konkurencji czyli innych zbawicieli? Czy nie usiłuje zbawić się sam, o własnych siłach, przy użyciu ludzkich środków? Czy mam świadomość, że poza Jezusem nie ma zbawienia? Czy uznając w Jezusie Zbawiciela, przyjmuje też drogę życia, na która On mnie zaprasza czyli przez cierpienie, krzyż ku zmartwychwstaniu? Czy w codzienności jestem gotowy tracić swoje życie ze względu na Jezusa, aby w konsekwencji to życie zachowywać, pomnażać? Czy modlę się o nawrócenie tych, którzy konsekwentnie odrzucają Jezusa i Jego Ewangelię, z Jezusem walczą? Czy dla Jezusa, jeśli byłaby taka konieczność, jestem wstanie wiele wycierpieć? Czy codziennie zgodnością wpatrzony w Jezusa niosę swój osobisty krzyż?

Znajdę sobie odpowiednie miejsce i czas, aby na modlitwie wyznać Panu, że uważam Go za swojego Jedynego Pana i Zbawiciela, Mesjasza Bożego i poproszę o odwagę i moc w codziennym kroczeniu Królewską Drogą Krzyża konsekwentnie, do końca, o mądrość tracenia życia dla Jezusa, o siły życia ewangelią. Dalej będę prosił o dar pokoju dla świata, Ukrainy, ludzkich serc.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Bądź dla mnie skałą schronienia
i zamkiem warownym, aby mnie ocalić,
bo ty jesteś moją opoką i twierdzą.
Boże mój, wyrwij mnie z rąk niegodziwca...

Ps 71, 3 - 4

IV. Contemplatio: Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu.

Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Od łona matki Pan mym opiekunem

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS