I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Ktoś z tłumu rzekł do Jezusa: «Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem». Lecz On mu odpowiedział: «Człowieku, któż Mnie ustanowił nad wami sędzią albo rozjemcą?» Powiedział też do nich: «Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś ma wszystkiego w nadmiarze, to życie jego nie zależy od jego mienia». I opowiedział im przypowieść: «Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał w sobie: „Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów”. I rzekł: „Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe moje zboże i dobra. I powiem sobie: Masz wielkie dobra, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj!” Lecz Bóg rzekł do niego: „Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, co przygotowałeś?” Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty u Boga».

Łk 12,13-21

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

To wielka sztuka umieć się dzielić i nie tylko rzeczami materialnymi. Podzielić się czasem, wiedzą czy innymi umiejętnościami. Podzielić się, aby komuś pomóc w potrzebie, zaradzić jakiejś biedzie, która dopadła bliźniego, pomóc, bo ktoś wywrócił się na chodniku i sam nie może się podnieść. Wzorem dzielenia jest Jezus, który podzielił się sobą, oddając za nasze zbawienie swoje życie. Do dziś Jezus dzieli się swoim życiem w każdej Mszy świętej licząc, że i my podzielimy się z Nim swoim życiem.

Problem bogacza nie leżał w tym, że obrodziło mu pole, że pobudował większe spichlerze, aby to wszystko pomieścić. On nie myślał, aby tym podzielić się z Panem Bogiem czyli Mu podziękować i z bliźnim, by go wesprzeć. On jak największy egoista chciał to skonsumować sam.
Czy potrafię się dzielić? Czy to czynię? Czy dzielę się, aby pomoc bliźniemu? Czy dzielę się nie tylko rzeczami materialnymi? Czy potrafię się podzielić choćby czasem, moimi zdolnościami? Czy dzielę się swoim życiem z Panem Bogiem? Czy nie dałem się uwieść, opanować chciwości? Czy i mi też ciągle wszystkiego jest za mało? Czy i ja ciągle pragnę mieć więcej, i więcej? Czy pamiętam, że jednym z lekarstw na chciwość jest hojność, szczodrobliwość wobec innych? Czy z tych „lekarstw” korzystam i to nie tylko jak mnie dopadnie „choroba” chciwości, ale też w ramach profilaktyki serca?

Pomodlę się o mądrość w zarządzaniu dobrami materialnymi, o umiejętność dzielenia się, o hojność serca wobec potrzebujących. Sprawdzę czy w tym, co posiadam nie ma czegoś, co jest naznaczone ludzką krzywdą. Jeśli tak, to spróbuję to jak najszybciej i skutecznie naprawić. Polecę Panu Bogu odpoczywających na wakacjach czy urlopach. Będę prosił o pokój na świecie, Ukrainie, ludzkich sercach.

III. Oratio

Teraz ty mów do Boga. Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Przyjdźcie, radośnie śpiewajmy Panu,
wznośmy okrzyki ku chwale Opoki naszego zbawienia,
stańmy przed obliczem Jego z uwielbieniem,
radośnie śpiewajmy Mu pieśni...

Ps 95,1-2

IV. Contemplatio

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Słysząc głos Pana, serc nie zatwardzajcie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS