I. Lectio: Czytaj z wiarą i uważnie święty tekst, jak gdyby dyktował go dla ciebie Duch Święty.

Zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: "Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami!" Na ich widok rzekł do nich: "Idźcie, pokażcie się kapłanom!" A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: "Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? Żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec". Do niego zaś rzekł: "Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła".

Łk 17,11-19

II. Meditatio: Staraj się zrozumieć dogłębnie tekst. Pytaj siebie: „Co Bóg mówi do mnie?”.

Pogranicze Galilei i Samarii. Ten fakt tłumaczy skąd wśród trędowatych znalazł się Samarytanin. Te dwie nacje, Żydzi i Samarytanie, nie przepadały za sobą. W tym przypadku animozje, podziały zeszły na dalszy plan. Tych dziesięciu trędowatych połączyła wspólna niedola, choroba.
Czy potrafię stworzyć wspólnotę z bliźnim i w nieszczęściu, które nas dotyka, ale i w pomyślności, którą przeżywamy? Czy potrafię świętować z innymi, ale i razem z nimi płakać? Czy radości czy też smutku nie próbuję przeżywać sam?

Ta dziesiątka w pewnym momencie spotyka na swojej drodze Jezusa, który zmierza do Jerozolimy, aby uwolnić ludzkość z trądu grzechu. Co robią? Oni się modlą, oni kierują ku Jezusowi modlitwę prośby. Są przekonani, że on może ich uwolnić, uzdrowić, przywrócić życiu w społeczności. Może to uczynić już teraz.
Czy cenię sobie modlitwę wspólnotową? Jak tylko mogę, to w niej uczestniczę i wraz z innymi zanoszę gorące prośby do Pana Boga, uwielbiam Go, przepraszam, dziękuję? Czy słyszalny jest mój głos na Mszy świętej, nabożeństwie różańcowym czy innym? Czy modlę się z wiarą w moc Bożą?
Samarytanin w przeciwieństwie do pozostałych dziewięciu towarzyszy niedoli nie tylko dostrzegł działanie Bożej łaski, ale niejako na gorąco postanowił za ten dar podziękować Jezusowi, dar oczyszczenia, uzdrowienia.

A ja dostrzegam dobrodziejstwa Bożej łaski w swoim życiu? Czy za nie dziękuję? Czy dziękuję niejako zaraz po fakcie, czy dopiero jak mi się przypomni? A może proszenie Pana Boga przychodzi mi stosunkowo łatwo a o wdzięczności zaś często zapominam?
Podziękuję Panu za ogrom darów i łask, którymi mnie codziennie obdarza. Dołączę w miarę moich możliwości do braci i sióstr, którzy odmawiają różaniec w ramach październikowych nabożeństw. Dalej będę wołał o pokój na świecie, Ukrainie, w ludzkich sercach.

III. Oratio: Teraz ty mów do Boga.

Otwórz przed Bogiem serce, aby mówić Mu o przeżyciach, które rodzi w tobie słowo. Módl się prosto i spontanicznie – owocami wcześniejszej "lectio" i "meditatio". Pozwól Bogu zstąpić do serca i mów do Niego we własnym sercu. Wsłuchaj się w poruszenia własnego serca. Wyrażaj je szczerze przed Bogiem: uwielbiaj, dziękuj i proś. Może ci w tym pomóc modlitwa psalmu:

Ujrzały wszystkie krańce ziemi
zbawienie Boga naszego.
Wołaj z radości na cześć Pana, cała ziemio,
cieszcie się, weselcie i grajcie...

Ps 98, 3-4

IV. Contemplatio:

Trwaj przed Bogiem całym sobą. Módl się obecnością. Trwaj przy Bogu. Kontemplacja to czas bezsłownego westchnienia Ducha, ukojenia w Bogu. Rozmowa serca z sercem. Jest to godzina nawiedzenia Słowa. Powtarzaj w różnych porach dnia:

Pan Bóg okazał ludom swe zbawienie

opracował: ks. Ryszard Stankiewicz SDS